Nasza inicjatywa nabiera tempa, co oznacza, ze przeszliśmy do kolejnego etapu czyli spotkań grupowych.
We wtorek 20 kwietnia spotkaliśmy się w czterech grupach, aby zastanowić się jakie są plusy i minusy rozwijania pasji w naszym miasteczku. Efekty naszej pracy udostępnimy wkrótce.
Spotkanie prowadziła dr Olga Solarz, a pracowaliśmy metodą „rewers” – „awers”. Króciutko ją przedstawimy.
METODA „AWERS-REWERS” jest techniką diagnostyczną, mającą na celu zbadać konkretny problem/zagadnienie.
Opis wykonania: Kilkunastu uczestników, którzy mają do czynienia z danym problem/zagadnieniem dzieli się na dwie równe grupy. Pierwsza nazywana jest „rewers” i oznaczana znakiem „+”. Grupa druga nazywana jest „awers” i oznaczana znakiem „-„
Najpierw obydwie grupy pracują osobno, najlepiej w dwóch osobnych salach. Grupy mają arkusze flipchart przyczepione na ścianie. Jedna osoba z grupy robi na nich notatki. Może zapisywać osoba z zewnątrz, koordynująca działanie, ale lepiej, by robiła to osoba z grupy.
W grupie „rewers” wymienia się tylko pozytywne rzeczy danego zagadnienia/problemu. Osoba notująca numeruje argumenty przemawiające na korzyść omawianego problemu i zapisuje je dużymi literami, by było widać z daleka. Im więcej argumentów na plus, tym lepiej.
Podobnie pracuje grupa „awers”, która zapisuje negatywne aspekty analizowanego zagadnienia/problemu.
Czas trwania pracy w dwóch osobnych grupach, to pół godziny/40 minut.
Następnie należy zrobić piętnaście minut obowiązkowej przerwy.
Po tym w dużej sali wiesza się wszystkie arkusze obok siebie. Przy czym z lewej minusy i metr dalej z prawej plusy. Obydwa zbiory nie powinny się stykać. Zaczyna się debata.
Omawiania rozpoczyna się od minusów. Prezentuje się wyniki grupy awersowej i powinna robić to osoba, która zapisywała. Najpierw czyta wszystkie argumenty, nie komentując ich, czyli odczytuje całą listę od góry do dołu. Następnie czyta jeszcze raz, ale po każdym puncie komentuje dany wpis i prosi o komentarz grupę przeciwną, w tym przypadku rewersową.
Grupa dodatnia ma za zadanie zrobić wszystko, by wykazać, że dany argument nie jest zasadny, obalić go, przytoczyć kontrargument. Tworzy się w ten sposób kontrolowany spór. Osoba czytająca nie musi omawiać każdego punktu, może wybrać kilka najistotniejszych (pięć-siedem ze względu na ograniczony czas). Zadaniem osoby moderującej jest zachęcanie do dyskusji. Część wspólna trwa około czterdziestu minut.
Istotnie jest, by na koniec nie wyciągać wniosków, nie robić podsumowań, nie stawiać diagnoz, jedynie podziękować uczestnikom za zaangażowanie, obecność i czas. Dyskusję należy w całości nagrać. Diagnozę konstruuje się na podstawie odczytania całości treści dyskusji.
Technika opracowana przez Piotra Pawliszcze